Dag Nederland, Hallo Curacao

Dag Nederland, hallo Curaçao 27-08-2013

Vandaag was het eindelijk zover! De reis naar Curaçao voor mijn stage en onderzoek gaat eindelijk beginnen. Hier heb ik al die tijd naar toegewerkt en het is gelukt! Wat ben ik daar blij om. Om 5uur Nederlandse tijd ging de wekker en was het zover. Samen met Roos, Ca, Papa & Mama ging ik naar Schiphol.

Eenmaal aangekomen daar hoefde ik alleen maar mijn bagage te droppen. Ik had namelijk al ingecheckt via het internet. Uiteraard ging dit niet zonder slag of stoot want natuurlijk waren mijn koffers te zwaar. Niet heel veel maar toch. Gelukkig waren de juffrouwen van de KLM goed gemutst vandaag en mochten ze toch ingecheckt worden zonder extra bij te betalen. (ik had namelijk al een extra koffer bijgeboekt omdat ik al bang was dat met 23 kilo ik het voor 5 maanden niet ging redden.. ;) )
Daarna was er gelukkig nog even tijd om nog even wat te drinken met z’n allen. Daarna was het eindelijk het gevreesde moment aangebroken. Afscheid nemen van papa, mama en mijn lieve zusjes. Uiteraard een heerlijke jankpartij van verschillende kanten maar als nog ging het redelijk goed en kon ik al weer lachen bij de paspoortcontrole. Toch jammer dat de mensen van de marechaussee altijd zo boos kijken, zou dat bij het vak horen?

Mijn volgende missie was mijn laatste euro’s omwisselen voor Antilliaanse Guldens. Helaas doen ze dat niet bij de ABN AMRO die daar als enige geld om kan wisselen. Later maar eens even kijken hoe ik dat ga oplossen. Toen maar doorgelopen naar de Gate, nog even geplast wat je weet maar nooit hoe schoon de WC is aan boord van het vliegtuig. Nadat ik door de douane heen was begon het wachten op het boarden. Dit ging redelijk vlug! En voor ik het wist zat ik op mijn plekje, bij het raam. De twee stoelen naast mij bleven leeg waardoor ik heerlijk uitgebreid kon gaan zitten tijdens de vlucht. Laat die vlucht van 11,5u nou maar komen!
De vlucht verliep eigenlijk prima. Wel zat er een heel schattig kindje van ik schat 2 vlakbij, en vliegen met zo’n kleine lijkt me een hele klus. Ondanks dat ik dol ben op kinderen werd het gehuil op den duur toch wel een beetje vervelend. Gelukkig viel het jongentje, Bas genaamd daarna in slaap en heb ik hem eigenlijk niet meer gehoord.

Ik heb heel wat films gekeken tijdens de vlucht, geprobeerd te slapen en wat gelezen. Toch merkte ik al snel dat het best een lange zit was. Normaal vlieg ik maximaal 3 á 4uur naar van die fijne vakantiebestemmingen zoals Rimini of Mallorca. Dit was toch een fors stuk langer. Zeker door de tussenstop op Sint Maarten. De eerste ruk van de reis was dan ook een ruk van 7,5u.

Tijdens de vlucht ben ik goede verwend door de KLM. Ik kan niet dan lof uitspreken voor het personeel en het eten! Ik heb twee redelijk lekkere maaltijden gehad en nog een ijsje. Behoorlijk knap als je bedenkt dat het in de lucht -52 is en de ijsbloemen op het raam te zien zijn. We schieten aardig op met een gemiddelde van 895 km/u. voor ik het weet staan we al in Sint Maarten waar het vliegtuig een tussenstop maakt. Zeer apart omdat de landingsbaan daar vrijwel over het strand gaat en wat is de zee daar blauw! Eens kijken of ik daar niet een paar dagen heen kan vanaf hier.

Na ongeveer een uur konden we weer verder naar Curacao. Inmiddels waren er wat mensen uitgestapt en weer nieuwe mensen ingestapt wat inhield dat ik nu geen 2 lege stoelen meer had maar 1 wat ook niet heel veel uitmaakte.

Een kleine 2u later stond ik op Curacao! Dit is dus waar ik over had gedroomd en waar ik de komende maanden verblijf! Vanuit de lucht zag het er al niet verkeerd uit! Nadat ik door de immigratiedienst heen was zag ik gelukkig een loketje waar ik mijn euro’s toch nog kon omwisselen. Daarna heb ik mijn koffers op een kar gezet (dit keer moest ik het alleen doen want er was geen sterke papa meer in de buurt) en ben ik naar de uitgang gegaan. Als het goed is stond hier iemand die me kwam ophalen. Al snel zag ik degene die mij om kwam halen (Toevallig wist ik hoe hij eruit zag doordat ik hem al even vakkundig had gegoogled).

Al snel zat ik in de auto te kletsen met Daan (zo heet de man van de kamer) en vertelde hij me al het een en ander of het eiland terwijl we lekker Nederlandse radio aan het luisteren waren. Toch apart als je na zo’n reis in een land aankomt waar iedereen je moederstaal spreekt. Na een klein ritje kwamen we aan bij het schattige blauwe huisje waar de kamer zich in bevind. Daan ging mij voor en voordat ik binnen was had hij al 3 sloten opengemaakt. Al snel viel mij op dat inderdaad overal hekwerk voorzit. Veilig zit ik hier dus wel! Na een korte rondleiding die startte in mijn kamer hebben we afscheid genomen en stond ik hier alleen in dit huis, in een vreemd land.

Ik heb even een korte douche genomen, echt lekker koel was die niet want de leidingen liggen hier buiten en overdag staat daar de zon op en heb je dus een warme douche. Na de douche snel wat korts aangedaan en ging ik maar eens beginnen aan mijn avontuur naar de supermarkt. Ik was er net al met de auto langs gereden dus moest toch wel ongeveer weten waar die zat. Na een klein wandelingetje van 8 minuutjes kwam ik bij het benzinestation aan waar ook de winkel zit. Tijdens de wandeling ben ik me een aantal keer rot geschrokken van of een blaffende hond of salamanders die voor je voeten opduiken. In de winkel was het lekker koel. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Naast de aparte producten zijn hier ook gewoon producten van HAK, de JUMBO of VENCO te koop. Best apart!

Toen ik weer thuis was heb ik mijn koffers lekker uitgepakt en mijn kamer opgevrolijkt zodat het alweer een echte Fleur kamer is! Vol met foto’s en de mooie kunstwerken die ik heb gekregen tijdens de familieBBQ. Terwijl ik daar mee bezig was belde papa en mama om te vragen of ik veilig was aangekomen. Ik was in de veronderstelling dat ik met mijn Curaçaose nummer mama had gesmst. Blijkbaar was de sms toch nog niet aangekomen (hier begint de relaxede houding van het eiland al denk ik) en hadden ze Daan een email gestuurd om te vragen of ik veilig was aangekomen. Hij had mijn nummer gegeven en op die manier hadden ze mij gebeld. Op dat moment had ik nog geen internet waar ik stiekem wel een beetje van baalde. Pas dan besef je eigenlijk hoe belangrijk het stomme internet voor ons is. Gelukkig is het wachtwoord terug gevonden en kan ik weer lekker even appen met de buitenwereld in Nederland en mijn blog schrijven.

Terwijl ik dit schrijf, zit ik aan de keukentafel in de woonkamer en probeer ik een bakje good noodles (gekregen van mama) weg te werken. Hier is het helemaal stil wat het af en toe best moeilijk maakt gezien je alleen maar met jezelf bent en daardoor dus gaat nadenken. Niet dat dat erg is maar wel raar om van alle drukte in Groningen of Loosdrecht even alleen maar op jezelf aangewezen te zijn.
Door alle warmte plak ik alweer heerlijk. Eens kijken of de douche nu wel koud is!

Liefs,

Anne-Fleur