Hee schatje schatje, alles goed?

Bon bini!

Na een wat rommelige nacht (vermoedelijk door de jetlag en het wennen aan het slapen met een ventilator hier noemen ze het fan) heb ik genoten van een heerlijke koude douche alhoewel hij na een paar minuten alweer warm begon te worden gezien het zonnetje alweer volop scheen. Daarna begonnen aan een schoonmaak gezien hier niet alles helemaal schoon is en je dat toch wel wilt omdat je al snel last krijgt van ongedierte. Maar voordat ik me kon storten op het schoonmaken moest er natuurlijk eerst gegeten worden. Ik had de vorige dag al brood gekocht en nu was de geheime vraag of dit brood net zo lekker zal zijn als in Nederland. En gelukkig kwam dit aardig in de buurt.

Toen ik wakker werd vannacht en vanmorgen besefte ik me voor het eerst echt goed dat je hier in een totaal ander tijd ritme zit dan in Nederland. Toen het voor mij 5:00 ’s nachts was en ik eigenlijk moet slapen heb ik even geappt met mijn lieve nichtje en Surromam terwijl het in Nederland toen 11:00u ’s morgens was. Nadat ik weer in slaap was gevallen en weer wakker werd stond de Blik&Bloosapp vol met berichten over wat die avond gegeten moest worden en de ICapp ging over de rode broeken die toch echt aangetrokken moesten worden die avond voor de jaarlijkse BBQ. Ik daarin tegen hield mij bezig met het opstaan en of de douche nog koud zou zijn.

Na de heerlijke schoonmaak toch maar even buiten gaan zitten op de buitenplaats, hier ook wel porch genoemd. Ineens stopte er een taxi voor het huis… en jawel hoor! Daar waren mijn 3 nieuwe huisgenootjes, die toevallig ook uit Groningen kwamen! Genoeg gespreksstof dus om lekker te kletsen. Op dit moment zijn er nog 2 kamers vrij die in september als het goed is ook gevuld worden.

Aan het einde van de middag had ik afgesproken met Gijs en Stef die voor een heerlijke vakantie op de Antillen eerst een weekje Curaçao hadden meegepakt om vervolgens naar Bonaire te gaan. Zij zaten in Punda wat ongeveer een halfuurtje lopen is vanaf hier. Door de wandeling naar hun toe zag ik al veel meer van het eiland en kreeg ik al een beter beeld. Tijdens deze wandeling merkte ik dat Curaçao eigenlijk het Caribische Nederland is. De stoplichten zijn hetzelfde, de verkeersborden zijn hetzelfde en de producten in de supermarkten zijn hetzelfde. Natuurlijk is er ook een duidelijk verschil te merken. Zo zie je dat de wegen ander zijn en dat je veel wordt nageroepen met de woorden schatje schatje of meisje meisje waarna je meteen de vraag krijgt ‘alles goed?’ ik lach maar vriendelijk en geef netjes antwoord. Na een halfuurtje lopen kwam ik bij Gijs en Stef aan die heerlijk aan het genieten waren bij het zwembad van hun appartement. Gezien zij hier al bijna een week zitten konden ze mij mooi even vertellen waar alle mooie plekjes waren en wat ik vooral moet gaan bezoeken de komende tijd. Daarna kreeg ik nog hun goede kaart mee en de spullen die ze niet meer nodig hadden zoals pruimen, chocolade pasta en Nederlandse Ketjap. Omdat ik voor het donker thuis wilden zijn moest ik wel op tijd weer gaan lopen. Om 19u is het hier al vrijwel helemaal pikdonker en lijkt het net of iemand de zon uit heeft gedaan.

Toch nog even naar de supermarkt gegaan om wat eten te kopen. Ik heb met mezelf afgesproken om te proberen elke keer iets raars mee te nemen wat ik later op kan eten. Dit keer was het een groen ding. Thuis bleek het een enorme avocado te zijn die nog niet rijp was. Niet zo’n succes dus!

Vandaag heb ik me gedragen als een echte toerist en heb ik net gedaan of ik nog vakantie heb (wat in wezen natuurlijk ook zo is;) ). Met mijn huisgenootjes ben ik vandaag naar Punda geweest wat een onderdeel is van Willemstad. Hier gingen we op jacht naar de verschillende spullen die we nodig hadden zoals, handdoeken, kussens en niet te vergeten de omvormers voor de elektrische apparaten. Voordat we überhaupt in Punda waren moesten we eerst er nog zien te komen. We wilden met de bus gezien lopen meer dan een half uur is. Aan een hoofdweg zagen we een bordje met de letter ‘B’ staan. Van bus dachten wij.. maar helaas reden er verschillende busjes voor onze neus weg. Toen hebben we het toch maar even gevraagd aan een mevrouw die in de tuin zat. Ze lachten ons bijna uit en vroeg aan ons hoe de borden er in Nederland uit zagen. De ‘B’ staat namelijk voor brandput. We moesten gewoon het bordje hebben waar bushalte op staat.

Niet veel later kwam er een busje aan die ons wel naar Punda kon brengen voor 2 gulden (nog geen euro). Daar aangekomen zijn we alle winkeltjes ingegaan opzoek naar de spullen die we nodig hadden. Toen we de handdoeken wilden afrekenen kwamen we er achter dat de prijzen niet helemaal klopten. Dit komt omdat er nog BTW van 9% overheen gaat. Hier moet je dus even op letten en later bleek ook dat dit bijna bij alle winkels het geval is.

Toen we alle spullen hadden gevonden zijn we weer met het busje terug gegaan, en onderweg hebben we weer wat geleerd! Zeg nooit waar je woont want dan zetten ze je bij je huis af en moet je meer betalen. Dit is ook zo als je niet bij een bushalte staat maar aan de kant van de weg. Eenmaal thuis aangekomen zijn we even gaan chillen voordat we naar het strand toe gingen want nu wilden we toch eindelijk wel eens die zee zien. Na wat gelopen te hebben besloten we toch maar om met de bus te gaan. Achteraf gezien hadden we beter nog even door kunnen lopen want voor we het wisten waren we bij Mambo beach waar we een heerlijke duik hebben genomen in zee.

Na een verfrissende duik en een heerlijk chill momentje op de luxe stoelen die daar stonden ging de zon al snel onder en zijn we terug gaan lopen naar huis. Onderweg wel nog even gestopt bij de supermarkt wat we moeten nog even boodschappen doen. Echte Nederlanders zoals we zijn kwamen we op het nippertje aan en hebben we snel nog even de spullen die we nodig hadden gepakt om vervolgens naar huis te lopen. Onderweg werden we weer heerlijk na geroepen met grrrrr i wanne f*ck you. Altijd fijn!

Morgen ga ik kennismaken op stage. Ik ben erg benieuwd naar de school en heb er zin in! Ook zijn alle andere stagiaires er dan en dat zijn er nog heel wat! Eens zien hoe dat gaat worden…

Liefs,

Anne-Fleur