Shit happens

Bon nochi!

Hier weer een berichtje vanuit het zonnige Curaçao. Deze week ging het van zelfstandig lesgeven tot het wegjagen van inbrekers. Van het cocktails drinken tijdens een mooie zonsondergang tot het onder gepoept worden door vogels. Genoeg beleefd dus!

Vorige week dinsdag was de juf van de klas er weer. Zo kon ik eindelijk al haar trucjes afkijken en de goede liedjes proberen te onthouden. Want zingen dan doen ze ontzettend veel heb ik gemerkt in hier in vergelijking met Nederland. Voor elke handeling is hier wel een liedje. Ik het al gemerkt dat ik op deze manier ook als het ware bij de kinderen beter ‘binnen’ kom en ze dus sneller luisteren. Dat werkt natuurlijk erg handig in een klas. Om ze beter te leren kennen ben ik gericht bij alle kinderen even langs gegaan en heb ik een spelletje met ze gedaan, thee gedronken bij hun in de poppenhoek of samen met ze een tekening gemaakt. Ook heb ik even tijdelijk afscheid genomen van mijn peuters. Zoals ik al eerder beschreef ben ik namelijk de komende tijd bij deze kids. Met een lichtelijk brokje in mijn keel ben ik weer terug gelopen naar mijn nieuwe klas. Het blijft schattig als de kinderen iets tegen je mogen zeggen. Ze zijn ook allemaal zo lekker verschillend! De één had het over de Burger King en de ander vertelde dat hij me toch echt ging missen.

Buiten het stagelopen, de mooie feestjes en de lekkere stranden moet er natuurlijk ook gewerkt worden aan de conditie. Hardlopen hier is erg gevaarlijk mits je met een stok gaat lopen om de zwerfhonden af te stoten. Niet heel erg ideaal dus.. en aangezien je toch wat moet heb ik mezelf samen met een huisgenootje maar naar de sportschool gesleept. (Ja, jullie lezen het goed. Ook hier gaan de studenten gewoon naar de sportschool. Hoe moet je anders beachproof blijven?;) ). Naast het fitnessen wat je daar kan doen, kan je ook gebruik maken van de sauna, het stoombad, het zwembad of de groepslessen ook loopt er een fysio rond die goed kijkt of je alles wel goed doet en die erg toegankelijk is waardoor je sneller iets aan hem vraagt. Na de eerste keer sporten zouden we er al bijna heen gaan voor alleen de douche. Een douche die altijd koud water heeft en waarbij je een kop hebt waar je U tegen zegt. Zo lekker groot! Vorige week hadden we al een groepsles ‘Pump your body’ gedaan (Redelijk zwaar, lees: met gewichten die je steeds moet verzwaren.. ) had mijn huisgenootje vandaag ook iets leuks bedacht we gingen Kickboxen. Als echte groentjes kwamen we daar aan. Helemaal klaar voor het sporten. Daar moesten alle sieraden af en de schoenen uit. Na wat rondjes hardlopen was het tijd voor het echte werk dachten we. Nee hoor! Eerst nog opdrukken, buikspieren en squatten voordat het echte werk begon. Zwaar dat het was!!! Gelukkig waren er nog twee vrouwen die het voor het eerst deden dus maakte het niet zoveel uit dat we een beetje aan het stuntelen waren. Na een uur waren we bek af en helemaal kapot. Vol goede moed gingen we nog even het fitness gedeelte in maar al snel hielden we het niet meer zo goed uit en zijn we gaan douchen onder de goddelijke douche. De beweging hadden we voor die dag alweer gehad!

Deze week kon ik al goed merken dat de kinderen op stage steeds meer gewend aan mij raken en er geen problemen mee hebben als ik steeds kleine stukjes les overneem van de leerkracht. Ook het luisteren gaat steeds beter alhoewel ik het soms lastig blijf vinden om de aandacht te vangen van alle kids. Is de ene stil dan wiebelt de ander wel weer, en soms blijf je bezig. Gelukkig heb ik met mijn geweldige stem ontdekt dat een liedje vaak wel wil helpen.

Vanmorgen toen ik opstond kwam er zo maar weer iets nattigs uit de lucht vallen. Ja, jullie kennen het waarschijnlijk wel. Het heet regen. Terwijl ik net helemaal netjes was voor de immigratiedienst waar ik heen moest toch snel maar weer omgekleed want DIT WAS MIJN KANS. Ik kon weer eens even lekker een lange broek aan. (Alhoewel ik liever in een kort broekje loop moet je op stage altijd redelijk formeel gekleed zijn. Dat houdt in een broek of rok tot over de knie en je schouders bedekt.) Om te mogen stagelopen moest ik eigenlijk al eerder een stagevergunning aanvragen. Hier kwam ik echter pas achter toen ik op het eiland was. Een heel gedoe omdat er ineens weer een geboorteakte voor nodig was, verschillende papieren moesten gescand worden en vooral veel papierwerk invullen. Gelukkig heb ik een hele lieve papa en een hele lieve mama die mij vanaf afstand toch nog even hebben geholpen met het ophalen van de geboorteakte en het invullen van de papieren. Vandaag was de dag dat we eindelijk het toch maar gingen regelen. Ik ging gelukkig niet alleen en had afgesproken met nog 4 andere stagiaires. Wel zo handig want de immigratiedienst is niet gemakkelijk te bereiken met het openbaar vervoer. (Oeps, rijbewijs… waar ben je?). Na een autotochtje waren we er eindelijk. Inmiddels was het harder gaan regenen. Meteen merk je dat het hier haast nooit regent want de altijd zo vrolijke mensen keken nu chagrijnig. Na even te hebben gewacht (gelukkig niet zo lang, ze hadden ons voorbereid om minstens 2 uur wachten) waren we aan de beurt. Één voor één gingen ze door al onze papieren heen. Dat zijn er nogal wat want het ging van polispapieren dat VOG, van kopie van je paspoort tot een grote vragenlijst. Uiteindelijk kregen we een stempelen en de mededeling dat we volgende week weer terug moeten komen. Daarna weer terug gereden naar stage. Helaas bleef het die hele dag regenachtig dus wat ga je dan met de kids doen. Juist! Ook hier kijken we gewoon een DVD’tje. Gezellig met alle groepen tegelijk! Hoewel het hier dan wel in zo’n lokaal erg warm wordt ook al staat de airco aan. ’s Avonds ben ik met mijn ene huisgenootje nog even een dansje wezen doen. Dat was erg lekker! Alhoewel ik natuurlijk niet mijn 8 uurtjes slaap kon voldoen!

Na een vrij rustige vrijdag ’s middags toch maar even een siësta gehouden met mijzelf. Niet helemaal de bedoeling want ik werd ineens 3 uur later wakker. Blijkbaar had ik het toch nodig.. Het zou wel door de warmte komen… ;) Gelukkig heb ik lieve huisgenootjes die gezorgd hadden voor het eten. Helaas toch nog wat vergeten dus maar even snel wat gehaald bij de Albert Heijn. ’s Avonds heerlijk een drankje gedronken en daarna ben ik met twee huisgenootjes naar een heus technofeestje geweest. Ik was erg benieuwd want dit was dan ook mijn doop op dit gebied. Ik snap nu ook heel goed dat mensen aan de pillen gaan met deze muziek. Niet dat ik dat ooit van plan ben hoor! Na heerlijk wat gedanst te hebben zijn we naar huis gereden. We hadden eigenlijk stiekem wel een beetje honger dus nog even een lekker gebakken eitje gegeten en daarna lekker gaan slapen. Althans.. dat was de bedoeling. Want wat er die nacht is gebeurd leek wel een boze droom.

Jullie moeten weten dat wij hier veel gewaarschuwd zijn door de mensen die om ons heen wonen. Ergens in je achterhoofd weet je als je hier heen gaat dat je naar een land toe gaat waar het stukke minder is dan in Nederland. Pas als je hier bent zie je pas echt wat de realiteit is. Je moet er gewoon mee rekening houden dat de mensen soms wat jaloers kunnen zijn om jou mooie spullen. Let er dan ook op dat je bijvoorbeeld niet de dure spullen in het zicht hebt liggen als je bijvoorbeeld even naar binnen gaat om wat te halen. Nu letten wij hier echt op onze veiligheid en hadden ook niet verwacht dat ons dit zou overkomen. Ergens in je achterhoofd weet je het wel maar hoop je toch stiekem dat, dat aan jou voorbij gaat.

Die nacht werd ik wakker van een windje. Wat erg raar was want ik wist dat ik niet mijn raam open had. Omdat mijn fan zo’n geluid maakt heb ik die altijd om standje 1 staan. Nu werd ik wakker omdat ik een raar geluid hoorde. Nu gebeurd dat wel vaker en draai ik me om en dan kan ik wel weer slapen. Dit keer was echt toch anders en was ik zo afgeleid door het geluid dat ik even wilde kijken wat er aan de hand was. Ineens zag ik dat mijn gordijn aan het wapperen was en dat hij heel raar hing. Toen ik goed keek zag ik wat bewegen. En de bewegingen gingen naar mijn deur waar een klein zwart tasje aan hing wat ik van Nana had gekregen (de lieve mama van mijn mama). Het bewoog en ik zag een zwarte hand onder mijn gordijn uitkomen. Deze had was bezig om te HENGELEN met een DWEIL naar het tasje! Ik bedacht me geen moment en ben KEIHARD gaan schreeuwen met alle kracht die ik had. WEG WEG WEG! Wat hier gebeurde was zeker niet oké. Er was iemand die door de tralies heen zat met zijn hand en op weg was naar mijn spullen. Ik heb me geen moment bedacht en ben na mijn geschreeuw van WEG WEG WEG naar de gang gerend waar ik keihard heb geschreeuwd WAKKER WORDEN NU! Helaas was mijn schreeuw toch niet hard genoeg (waar ik me nog steeds over verbaas omdat ik nog steeds van die schreeuw last van mijn keel heb). Strompelend ben ik naar de dichtbij zijnde kamer gegaan en heb hard aangeklopt. Gelukkig werd mijn huisgenootje wakker en samen hebben we de rest wakker gemaakt. Ik durfde niet meer naar mijn kamer. Gelukkig hebben we tegenwoordig ook een man in huis die naast het afgieten van de pannen, het wegjagen van de muizen ook prima ons kon ondersteunen bij deze angst. Samen zagen we dat mijn raam was geforceerd. Hierdoor sluit hij niet meer goed. Maar wat moet je nou doen in zo’n geval? Ik had meteen mijn lieve papa en mama maar geappt alleen hoe sportief die ook zijn op de zaterdagmorgen. Niet te bereiken midden op het water! Gelukkig heb ik een erg oplettend klein zusje die vond dat de telefoon wel heel vaak ging bliepen. En meteen belde ze met op de facetime en kon ik mijn verhaal doen wat toch wel fijn was! Daarna nog even gerustgesteld door die andere lieve zus van mij en toen hebben we maar de politie gebeld gezien de huisbaas niet opnam. Na even gewacht te hebben kwamen ze aan en hebben we samen gekeken naar de schade. Inmiddels was het ook al licht en konden we het dus goed zien. Toen pas zagen we aan de buitenkant wat er precies was gebeurd. De zwarte vingerafdrukken stonden er zelfs nog op! Ik dacht ze komen meteen met een heel team van CSI hierheen maar helaas was dat niet het geval. Die kwamen ze later afnemen maar het is nu maandag en nog steeds heb ik niemand gezien hier… het zou wel bij de cultuur horen. Natuurlijk was dit niet fijn om mee te maken. Ik kan oprecht zeggen dat ik nog nooit zo bang ben geweest als deze ochtend. Toch heeft het mezelf nog meer op scherp gesteld en ben ik nog meer op mijn hoede. Daarna hebben we met z’n alle nog even lekker geslapen en zijn we rustig weer verder gegaan met ons weekendse leventje hier.

Na nog even wat te hebben geslapen hebben we onszelf toch maar weer klaar gemaakt om even lekker te gaan ontspannen. Gezellig met z’n alle Punda in geweest en iedereen heeft wel wat leuks gekocht. Daarna heerlijk naar het strand Zanzibar geweest waar we lekker hebben gerelaxed. Daarna een heerlijke pizza gegeten. Vervolgens ben ik ’s avonds nog naar de White Party toe gegaan met een huisgenootjes. Kortom dat was weer een zeer geslaagde dag!

Zondag was voor mij een beetje een aparte dag. Want zonde lieve Caatje is 20 jaar geworden. Naast dat ze het geluk heeft dat ze door mijn tijdsverschil 6 uur langer jarig is blijft het toch raar dat ik hier zit en zij daar. Het fijne, gezellige en heerlijke pannenkoekenontbijt heb ik helaas misgelopen. Maar daarentegen heb ik voor het eerst een echt lekkere stranddag gehad. Ik ben volkomen tot rust gekomen deze dag. Een beetje zonnen, een beetje zwemmen, een beetje lezen, kortom: genieten! Afgesloten met een heerlijke cocktail en wat drankjes tijdens het happy hour. Als je daar dan staat met je voetjes in het zand onder het genot van een heerlijk drankje dan kan ik zeggen dat ik nog steeds ultiem gelukkig ben met de keuze om hier heen te gaan. Natuurlijk een kleine tegenslag maar ook daar kom je weer sterker uit dan dat je erin ging. Ik had niet gedacht dat ik als ik eigenlijk zo bang was uit nood zo zou kunnen gillen. En uiteindelijk komt altijd alles goed!

Vandaag weer een lekker dagje gehad bij de kids. Hoewel ze druk waren omdat we een heus feestje hebben gevierd heb ik weer genoten. Samen met de kids heb ik ontdekt wat nu drijft en wat nu zinkt. Dat was erg leuk en de kids waren ook erg enthousiast. Tijdens het buiten spelen ging het heel even een klein beetje mis. Ik zit heerlijk rustig te kletsen met twee juffen.. dit keer zit ik in het midden en wat denk je dat er gebeurd? Juist! De vogeltjes hadden het op mij gemunt. En jawel hoor! Ik word helemaal ondergepoept met roze poep (dat dan weer wel) maar het blijft vies op een witte broek! Natuurlijk heb ik hier samen met de anderen hier keihard om gelachen!

Lieve allemaal,
Maak er deze week weer een fijne week van. En dan kan het hier nog zulk mooi weer zijn en het water altijd super blauw zijn. Ook hier zijn weer kleine nadelen te ontdekken. Geniet! Dan doe ik dit ook!

Heel veel liefs en een dikke kus!

Anne-Fleur