Dansen in de regen

Bon tardi!

Hier weer een berichtje, dit keer vanuit een regenachtig Curaçao. Want ook hier kan het regenen. Met de maand november voor de deur gaan we het regenseizoen in.

Ook vorige week zat weer vol met verrassingen en leuke dingen. Zo heb ik weer een fantastisch aanbod gekregen (het houdt maar niet op!), heb ik genoten van de fijne stagedagen en is het deze week kinderboekenweek hier. Ook dit feest moest natuurlijk feestelijk geopend worden.

Vorige week zijn we druk bezig geweest rondom het thema ‘Speel je mee?’ wat vooral de nadruk legt op hoe je met elkaar speelt. Toch merk je dat het voor kinderen, en zeker op deze leeftijd, dat ze soms moeite hebben met het spelen met regels. Gelukkig heb je vaak momenten waarop je even samen met hen terug kan kijken op situaties. Nu ik al ruim een week hier mee bezig ben merk ik dat het steeds beter gaat en dat is natuurlijk een goed punt!

Op donderdag stond er weer een vergadering op de planning. Dit keer moest ik voor iets lekkers zorgen. Uiteraard had ik graag wat gebakken maar helaas lukt dat niet in dit al te fijne huis. En pas op die momenten merk je hoe verwend je eigenlijk in Nederland ben. Ik droom van ovenpasta’s, pizza’s en mijn lekkere Mexicaanse schotel… helaas moet ik het doen met 2 x 2 elektrische pitjes waarbij het ongeveer een kwartier duurt voordat het water eindelijk een keer kookt. Je zou toch denken dat dat sneller zou gaan. Helaas niks is minder waar.

Vrijdag mag echt in de boeken als een ultieme topdag. Na een lekkere stagedag had ik een gesprek met mijn coach. Het blijft altijd spannend gesprekken voeren. Ook deze keer. Nergens voor nodig bleek maar weer. Ze had een belangrijk aanbod. Ze vroeg namelijk of ik hier ook mijn LiO (Leraar in Opleiding, afstudeerstage) zou willen lopen. Ik moest naar maar eens even over nagaan denken. Ik denk dat ik ongeveer rennend naar huis ben gegaan van de adrenaline. Elke keer komt hier weer wat op mijn pad wat het leven hier nog aangenamer maakt! Zo leuk en fantastisch. Ik heb hier natuurlijk wel even over nagedacht, zou ik dit echt willen? Dat houdt wel in dat ik écht bijna een heel jaar weg ben. Toch was de keuze voor mij eigenlijk redelijk snel gemaakt. Ik voel me hier heel goed, ik begin elke dag met een lach, geen berg is te hoog én ik heb geen heimwee en wanneer krijg je nou weer eens zo’n fantastisch aanbod? Grijpen dan maar! Natuurlijk zit hier ook altijd een andere kant aan. Zo moet het speciaal aangevraagd worden bij mijn studie omdat het niet in het normale pakket zit. Maar laten we eerlijk zijn, de afgelopen vier jaar ben ik er gewoon van gaan houden om het nét even iets anders te doen dan het reguliere onderwijs dus waarom dit dan ook niet?! Stiekem heb ik natuurlijk ook wel een stemmetje die roept van hé jij daar, weet je het wel zeker? En er zijn ook zeker af en toe kleine momentjes waarop ik even denk, oké hoe gaan we DIT nu weer doen maar één ding heb ik hier wel geleerd. Geen berg is te hoog en geen brug is te ver. Gaan met die banaan en we zien wel waar we uitkomen!

Zaterdag ben ik voor de verandering eens even NIET in mijn bed blijven liggen maar ben ik vroeg opgestaan. Voor vandaag stond namelijk een heuse sportdag op de planning. Samen met mijn twee studiegenootjes was ik uitgenodigd om mee te doen aan een sport en speldag die georganiseerd werd door het werk van onze stage bemiddelingsmevrouw (deze mevrouw heeft mijn stage hier op het eiland geregeld). Een echte Curaçaose sportdag klonk toch heel erg leuk! Samen met mijn medestudenten ben ik met haar en haar man meegereden naar het strand waar dit plaats vond (Santa Cruz). Toen we daar aankwamen kon ik mijn ogen niet geloven. Drie tafels vol met drank (drank ja, het krenterige Nederland is hier niks bij als je kijkt naar de organisatie wat zijn deze mensen hartelijk!) Naast verschillende soorten frisdrank stonden hier ook flessen met Malibu, Bacardi, Rum en Blue Curaçao. Hier hebben we eerst genoten van een heerlijk ontbijtje. Een écht Curaçaos broodje! Dat klonk niet verkeerd. Het was een broodje met worst dushi. Dat is een soort salami die ze hier eten. Het smaakt een beetje zoet en ze bakken het uit in de pan, erg lekker! Daarna toch maar even in de zon gaan liggen want ja, we waren toch op het strand! Daarna zijn we wel echt even sportief gaan doen en hebben we met een clubje beachvolleybal gespeeld in het water. Erg leuk, maar ook erg vermoeiend! Even uitgerust en toen was het alweer tijd voor een echte curacaose lunch. Nasi en bami. Het valt mij steeds vaker op dat de mensen hier veel koken met selderij en koriander in het eten. Dit was ook vandaag weer het geval. Toch leuk om die verschillen zo duidelijk te zien tussen de landen.

Na een toch wel vermoeid dagje weer terug gereden naar Saliña. Daar nog de appartementen bekeken die zij en haar man verhuurden. En ook dat zag er niet verkeerd uit. Daarna ben ik naar huis gebracht en moest ik me weer opmaken voor een wilde avond in Bermuda. Mijn huisgenootjes hadden heel wat in petto. Kortom: weer een geweldige avond gehad! Er draaide dit keer een Nederlandse DJ, Feest DJ Ruud. Weken geleden hadden we dit al ontdekt en vanavond was het dan eindelijk zover! Het was één groot feest, iedereen was vrolijk en danste er heftig op los. We gingen van links naar rechts… helaas ging het toen even een klein beetje mis. Ik had ineens een bloedende voet. En wat doe je dan? Opzoek naar een pleister. Hup naar de EHBO om een pleister te vragen. Even het bloed weghalen en wat schoonmaken, pleister plakken en we gingen weer! We hebben gedanst tot in de vroege uurtjes.

Zondag was uitslaapdag. Daarna lekker naar het strand gegaan want ja, je moet toch wat op een zondag.. Ik merk wel dat ik steeds meer in de zee ga zwemmen. Lekker in de zon liggen is toch steeds meer mijn ding. (wie had dat nou gedacht, fleur die meer dan een kwartier kan stilliggen in de zon!) nog even boodschappen gedaan en daarna heb ik samen met mijn huisgenootje het huis eens even grondig schoongemaakt van voor naar achter en van links naar rechts. Het is nu schoner dan toen wij hier kwamen. Ik kwam schimmel tegen in de koelkast waarvan ik dacht, mmm heb jij hier al die tijd gezeten? Elke keer als ik nu de koelkast opentrek denk ik weer wat heb ik je toch goed gepoetst!

Maandag was het zover! De opening van de Kinderboekenweek. Samen met een collega had ik vrijdag nog even een vette dans in elkaar gezet op het nummer ‘Klaar voor de start’ van kinderen voor kinderen wat ook is gebruikt in Nederland voor de Kinderboekenweek. Het was weer één groot succes! De kinderen hebben ook dit keer weer zichtbaar genoten van mijn ‘danstalenten’. Daarna een fijne dag gehad waarin er alweer druk is geknutseld door de kids. Iedereen was verkleed als sporter dus ook ik heb braaf de hele dag in mijn hardlooppakkie gelopen inclusief schoenen. En wat doen je dan aan het einde van de dag? Juist je loopt hard naar huis terwijl het 31 graden is. Ik wilde het toch even proberen maar god wat is dat warm! Het was wel lekker om weer even wat hard te lopen alhoewel ik toch redelijk bezweet en met een tomatenhoofd thuis kwam. Gelukkig was mijn grote vriend er, de ventilator <3 (dit is een hartje)

Dinsdag kwam de vriend van een collega van alles vertellen over sport wat ook weer echt heel erg leuk was. Vandaag heb ik even gecontroleerd of ze er ook nog wat van wisten en meteen waren ze weer net zo enthousiast als gisteren! En met die woordenschat zit het wel goed, want ze wisten alles nog keurig te vertellen!;)

Uiteraard moest er gisteren weer gesport worden. We hebben weer staan zweten tijdens de kickboksles alhoewel ik moet zeggen dat die buikspieren toch met de week beter gaan.

En ook vandaag mocht ik niet klagen. Het was weer een fijn dagje met de kids. Dit keer was ik echt even helemaal alleen. Een goede les want zo kon ik precies zien of ik het in mijn eentje een beetje red voor de klas. Nou dat ging echt prima! Wel was het vandaag wat donker in de lucht. Toch ga je hier dan al snel denken dat het wel weer over waait want dat gebeurt in de meeste gevallen. Dit keer was het wel even anders. Ik zat net met de kinderen in de kring toen het echt helemaal los ging. De kinderen vinden dat echt geweldig en staan te dansen in de klas. Ik was iets minder blij want ik moest namelijk door de regen alle tassen naar binnen zien te halen (deze staan namelijk altijd buiten). Nou daar gingen de kinderen hoor ‘Hup juf, hup juf’. Binnen no time had ik alle tassen binnen en kreeg ik een groot applaus. I love it! Gelukkig was het buitje zo over en kon ik nog even lekker buiten spelen met ze.

Na school ben ik opzoek gegaan naar een feestwinkel. Morgen is het namelijk Halloween en dat wordt hier groots gevierd. De kinderen mogen verkleed komen en ook hebben we een heuse modeshow georganiseerd. Als juf kan je dan niet achterblijven! Gelukkig heb ik een zwart jurkje mee wat ik morgen aan kan doen, alleen nog een heksenhoed en mijn outfit is compleet! Vol frisse moed begon ik aan mijn wandeltocht en al snel vond ik een feestwinkel. Hier heb ik een mooie hoed gevonden. Helaas toen ik één stap buiten de winkel zette barstte het los! Een wolkbreuk kan je wel zeggen, maar oh wat was dit eens even lekker! Alhoewel ik zeiknat was en nog een halfuur moest lopen kon ik alleen maar lachen en genieten van deze regen. Hier is het namelijk helemaal niet koud! Uiteraard was de Curaçaose man ook dit keer weer hels aan het toeteren en kreeg ik verschillende lifts aangeboden. Deze bedankte ik vriendelijk want het lopen is eigenlijk nog zo gek nog niet en zeker in de regen die vrolijk naast je neer tikt!

Nog maar een week en dan is mijn lieve mama hier. Ik heb er nu al zin in om alle vette plekjes te laten zien. Toch een fijn idee om echt even iemand van thuis te kunnen aanraken want ook al hebben we hele fijne media dat is het enige wat nog even mist. Alhoewel ik niets te klagen heb want ook vandaag had ik weer post in mijn brievenbusje! Een mooie kaart van mijn oma. Toch leuk om zo mee te krijgen dat ook zij mij blijft volgen op een afstand van bijna 8000 km.

Gisteren heb ik nog even gefacetimed met Caatjelief, die mij toch wel een beetje miste en zeker na mijn verjaardagskaart die er lekker Antiliaanslang over heeft gedaan namelijk 3 weken. Ik herinnerde haar aan het volgende: Weggaan kun je beschrijven als een soort van blijven. Niemand wacht want je bent er nog, niemand neemt afscheid want je gaat niet weg. En zo is het maar net. Ook al zit ik hier en jullie daar en blijf ik misschien nog wel langer hier uiteindelijk kom ik wel weer terug met nog meer verhalen van wat ik hier heb mee gemaakt en nog meer levenservaring en daar is nog niemand minder van geworden!

Drumi Dushi! (slaap lekker schatje)

Heel veel liefs en een dikke kus,

Anne-Fleur